Studio Créole

Een laboratorium van wereldliteratuur, een mozaïek van talen en vertalingen, een auditief technisch hoogstandje, zeven wereldberoemde schrijvers en twee Nederlandse topkunstenaars – Studio Créole, een productie van het Manchester International Festival, is uniek en volstrekt vernieuwend. Is het een toneelstuk, een performance, audio-art, een taallab, een live vertaalhappening? Het is dat allemaal en bovendien nog een politiek statement van jewelste.

Rem Koolhaas tekent voor het design van de zaal: het publiek zit op twee naar elkaar toegekeerde steil oplopende halve manen, met in het midden een ronde tafel, zeven eilanden voor de schrijvers en hun tolk, tussen het publiek. Iedere bezoeker van deze literaire archipel heeft een koptelefoon. Je moet hem niet ín je oor plaatsen, maar in het kuiltje net ervoor – een idee van Koolhaas. Zo blijft je oor vrij om naar nog een andere stem te luisteren.

Zeven keer horen we zo een voor de gelegenheid geschreven kort verhaal: de Chileense schrijver Alejandro Zambra ontmoet een vrouw bij het graf van Emily Dickenson in Amherst, Massachusetts. In onze koptelefoon horen we de stem van Zambra in het Chileens-Spaans, en ook, zachter, die van zijn tolk, in het Engels, tegelijkertijd luisteren we naar de Engelse actrice die de tekst performt. De IJslandse schrijver Sjón maakt een busreis in het hoge noorden en vindt een dierentuin met één dier, Dubravka Ugresic verdwijnt in de werkzaamheden aan de stoep voor haar huis in Amsterdam.

https://www.nrc.nl/nieuws/2019/07/15/een-taal-is-niet-genoeg-voor-een-mens-van-deze-tijd-a3967153