Colette in al haar facetten
De Franse schrijfster Colette wordt zestig jaar na haar dood nog altijd op handen gedragen, haar werk zindert volop. Dat blijkt weer uit een door haar vertaalster samengesteld ‘mozaïek van teksten’.
Het leven zelf – zo karakteriseerde Hella S. Haasse het werk van de grote Franse schrijfster Colette. Wie had zo intens als zij laten zien hoe mateloos een mens kan genieten van de natuur, dieren, planten, vruchten, vriendschap en schoonheid? Wie had het lef gehad zich ook op latere leeftijd zo ten voeten uit bloot te geven? Haasse was niet de enige die de loftrompet stak.
Het is wonderbaarlijk dat Colette (1873-1954) ook nu nog op handen wordt gedragen, dat zij steeds opnieuw, om de paar jaar, in binnen- en buitenland als ‘hot’ wordt gezien. Natuurlijk – ze was een eigengereid schrijfster, feministe avant la lettre, mimespeelster, journaliste, poezenvriendin, genotvol aanhangster van het buitenleven, levenslustige lekkerbek, eigenzinnig echtgenote, slechte moeder, spraakmakend minnares en in veel opzichten mediageniek exuberant. Maar wat is het nu precies dat haar werk nog steeds cool maakt?
In Nederland is de veelzijdige vertaalster Kiki Coumans (1971) een van degenen die zich over Colette’s werk ontfermt. In 2006 tekende ze voor de vertaling van Sido en Het huis van mijn moeder. Ditmaal stelde ze met meesterhand een portret van haar samen, een ‘zelfportret in verhalen’. Ze koos uit haar werk bijvoorbeeld romantische ode’s aan de tuin en het buitenleven, smakelijke stukken over ‘bloedrode kindertjes van de rozenstruik, hortensia’s, stokrozen en de lampionplant’, over hemels ‘vol leikleurige wolken’, ‘een met sneeuw bepakt dak van de hooizolders en kale takken van de notenboom’, over ‘zachtpaarse krokussen, nachtlampjes bij schemerkou’.
https://www.nrc.nl/nieuws/2017/03/14/geniet-en-verdonkeremaan-de-realiteit-7370560-a1550218
