Slapende herinneringen van Patrick Modiano
Wie zo’n twintig jaar geleden naar Parijs ging, weet het vast nog: in metrostations vond je plattegronden, waarin stippen oplichtten als je op het knopje van je eindbestemming drukte. Zo wist je precies waar je moest overstappen. Tegenwoordig is er een app voor, maar toen waren er die lampjes.
De verteller van Modiano staan die knoppen van ‘het overzichtsbord dat alle verbindingen liet zien’ in het geheugen gegrift. Voor hem zijn al die stippen evenzoveel ‘fantomen’ waarmee Parijs is bezaaid. Ze verwijzen naar mensen die hij ontmoette, wier route hij heeft gekruist, mensen die hij heeft gekend maar sindsdien uit het zicht zijn verdwenen. Of ze refereren aan plekken waarvan de naam hem vaag bekend voorkomt, zonder dat hij precies het hoe en waarom kan terugvinden.
Al die mensen en die plekken verbindt de verteller uit Slapende herinneringen met de jaren zestig, zijn ‘tijd van ontmoetingen’, ontleend aan de titel van een roman die hij bij een bouquiniste zag liggen.
https://www.nrc.nl/nieuws/2018/06/15/geen-ontmoeting-zonder-een-ontsnapping-a1606681
