Aal onder water, de debuutroman van Ali Zamir
De debuutroman van Ali Zamir bestaat uit één zin van meer dan driehonderd bladzijden – een literair-technisch hoogstandje dat in de recente Franse literatuur onder meer Marie NDiaye en Mathias Enard eerder lieten zien. Beiden kregen voor een latere roman de Prix Goncourt. Geen wonder dat het debuut van Ali Zamir, nu vertaald, twee jaar geleden hét evenement was van de Franse rentrée.
De vertelster van Aal onder water heeft haast om haar verhaal te doen, ze raakt steeds meer buiten adem, de urgentie wordt steeds groter. Als lezer voel je de tijdsdruk oplopen, snel je langs de zinnen, en hap je – bij de komma en de witregel die af en toe als een vluchtheuvel opduiken – even naar adem. Meegezogen word je door de cadans van golvende zinnen. Nieuwsgierig ben je naar die vrouw die door de aarde is ‘uitgespuugd’ en door de zee wordt opgeslokt. Beelden jagen door haar hoofd, scènes die ze wil vangen om zich te herinneren hoe ze daar, in de golven die ‘als furieuze monsters’ over haar heen slaan, terecht is gekomen.
Aal heet ze, de zeventienjarige vrouw die zich midden in de oceaan vastklampt aan een jerrycan, terwijl haar vingers langzaam verkrampen. In een lange, meanderende monoloog laat ze haar leven voorbijtrekken. Ze houdt van ‘alige verhalen, ongewone verhalen die kronkelen als een aal’. Alleen die benaderen volgens haar de realiteit. ‘Alig’ klankspel is favoriet (paradoxaal, illegaal, schandaal).
Lees verder via
https://www.nrc.nl/nieuws/2018/07/27/een-vrouw-uitgespuugd-door-de-aarde-a1611324
