Een opiumroes vol genot en angstvisioenen

Uit zijn roman uit de jaren dertig blijkt hoezeer deze schrijver de Iraanse literatuur heeft gemoderniseerd. Zo trekt hij zijn lezers een wereld zonder doel binnen, zonder logica, zonder liefde, waar je niemand kunt vertrouwen.

Een wanhopige aanklacht tegen politiestaat of noodkreet van een diep eenzaam mens? Je kunt De blinde uil, klassieker uit de Iraanse literatuur, op beide manieren lezen. Sadegh Hedayat (1903–1951) werd geboren in een aristocratisch Iraans schrijversgezin en verhuisde als jongeman naar Europa. Hij behoort tot de schrijvers die de Iraanse literatuur een ander aanzien gaven: minder lyriek, minder klassiek Perzisch, meer spreektaal, dichter bij het dagelijks leven. Hedayat woonde jaren in Parijs. Hij begon er aan De blinde uil, de roman die hij eind jaren dertig in India voltooide. Aan het eind van zijn leven keerde hij vanuit Iran terug naar Parijs, waar hij in 1951 zelfmoord pleegde.

https://www.nrc.nl/nieuws/2018/03/16/een-opiumroes-vol-genot-en-angstvisioenen-a1595862