Mooie expo Roland Topor in Parijs

Op de eerste bewegende beelden van de tentoonstelling, uit 1962, zit hij erbij als een onhandige jongeman, slecht op zijn gemak, een beetje in elkaar gedoken, nerveus kettingrokend. „Waar komt u vandaan?”, vraagt een stem. „Iemand heeft me hier afgeleverd”, antwoordt hij. „Bent u bang?” „Heel vaak.” „Wordt u gek?” „Dat zou best eens kunnen.”

Vlak hiervoor, in de openingstekst, is Roland Topor (1938 – 1997) door de makers van de tentoonstelling Le monde selon Roland Topor in Parijs gepresenteerd als subversief, kosmopolitisch en een van de belangrijkste kunstenaars van de twintigste eeuw. Als een internationaal erkend tekenaar wiens werk verscheen in kranten en tijdschriften als Le Monde, Hara-Kiri, de New York Times, Libération en Die Zeit. Als een alleskunner die een onafhankelijk, veelzijdig kunstenaar wilde zijn en niet slechts een tekenaar van de actualiteit – die interesseerde hem hoegenaamd niet.

Grote kans dat u Topor kent van de campagne-affiche van Amnesty International uit 1976 (een man en profil met een wijd opengesperde mond en een hamer op de onderkaak) of van poster van Die Blechtrommel, de film van Völker Schlöndorf. Misschien zag u de film Casanova van Fellini, waarin Topors tekeningen worden gebruikt. Of keek u als kind naar Téléchat, de eind jaren zestig populaire televisieserie waarin een kat, met zijn ene poot in een mitella, de hoofdrol speelt.

https://www.nrc.nl/nieuws/2017/04/06/zwarte-humor-was-topors-manier-van-overleven-7956515-a1553469