Schrijven in cirkels: een interview met Cees Nooteboom

Op 2 september kreeg Cees Nooteboom een eredoctoraat van het University College Londen (UCL). In zijn dankwoord vertelde hij dat hij in 1954 een opschrijfboekje kocht en begon te schrijven. Meer was het niet, zei hij. Naar eigen zeggen was hij ‘een moeilijk kind’, hij verliet het huis op zijn zeventiende, werkte korte tijd bij een bank en ging daarna liften in Frankrijk, in Spanje en elders in Europa. Geen betere manier om overtuigd Europeaan te worden dan onderweg zijn met Duitsers, Fransen, Engelsen, Zweden, Polen en anderen, hield hij zijn duizendkoppig gehoor voor. Allemaal net afgestudeerden aan het University College Londen, met hun vrienden en ouders. Toen hij zijn vriend Rüdiger Safranski eens vroeg wanneer hij in ’s hemelsnaam al zijn biografieën had geschreven (Goethe, Schiller), antwoordde die hem dat dat was ‘in de tijd dat Nooteboom de wereld las’. Nooteboom dankte zijn vertalers, zonder wie zijn werk niet zo breed gelezen had kunnen worden als nu het geval is. Nooteboom wilde op zo’n feestelijke dag als de ‘graduation ceremony’ geen politieke uitspraken doen, zei hij, maar één ding moest hem van het hart: ‘als het UK echt uit de EU stapt, en u dus ook mij verlaat, staat er hier een werkelijk verdrietige kersverse doctor voor u’. Het applaus hield minutenlang aan.

Onlangs sprak ik Cees Nooteboom over zijn recente boek Venetië. De leeuw, de stad en het water.

U vindt het op de website van De Nederlandse Boekengids:

https://www.nederlandseboekengids.com/20190903-margot-dijkgraaf/