De gedesoriënteerden van Amin Maalouf
Amin Maalouf is schrijver, essayist en bruggenbouwer tussen oost en west. Als geen ander kent hij de Westerse én de Arabische wereld, als geen ander heeft hij in zijn werk de kloof beschreven die beide universa, bijna onoverbrugbaar, scheidt. Een paar maanden geleden publiceerde hij Les désorientiés, een nieuwe roman waarover hij mij zo’n anderhalf jaar geleden vertelde dat hij ermee worstelde. De roman staat het dichtst bij hemzelf van al zijn romans. Het is een indrukwekkende roman, waarin een verteller terug gaat naar zijn geboorteland, Libanon, dat hij al jong heeft verlaten om in Parijs een nieuw bestaan op te bouwen. Hij krijgt een telefoontje van de vrouw van een van zijn jeugdvrienden die op sterven ligt. De vriendschap met hem heeft hij verbroken, maar toch neemt hij het vliegtuig. Het is de eerste stap naar een weerzien met zijn vroegere vrienden, die bijna zonder uitzondering het land, dat voortdurend in oorlog is, hebben verlaten en zich over de hele wereld hebben gevestigd. Een eerste stap in zijn verleden, een confrontatie met zijn keuzes, maar ook het begin van een begrip van de redenen die zijn vroegere vrienden hebben gehad om ándere keuzes te maken. In een land dat voortdurend in oorlog is, houdt niemand schone handen. Die levens, die keuzes of beter gezegd het onvermogen in vrijheid keuzes te maken, brengt Maalouf prachtig over. Hij blijft een leraar, hij wil uitleggen, hij moet en zal het zijn lezer doen begrijpen – dat doen we dan ook.
Het boek verschijnt binnenkort bij De Geus in vertaling, onder de titel De ontheemden.
