Prix Tulipe 2014 voor Tot ziens daarboven van Pierre Lemaître

/in /door


In het koor van boeken over de Eerste Wereldoorlog is Pierre Lemaitre erin geslaagd een indrukwekkende, spannende roman te schrijven diebij iedere lezer nog lang in de herinnering blijft hangen. Op magistrale wijze en met veel humor geeft Lemaître een stem aan de soldaat die gewond, gekwetst en getraumatiseerd terugkwam uit de loopgraven en vervolgens door de maatschappij werd buitengesloten. Hoe die soldaat ondanks alles probeert te overleven, vertelt Lemaître beeldend in een bij tijd en wijle hilarische roman die leest als een avonturenfilm.

De vertaling van Au revoir là-haut is onlangs verschenen bij uitgeverij Xander, in de vertaling van Liesbeth van Nes.

Op 1 oktober a.s. zal Lemaître in het Institut français worden geïnterviewd.

De prix Tulipe is een prijs voor de beste Franstalige roman die door een aantal grote literaire prijzen in Frankrijk is bekroond. De prijs heeft tot doel de diversiteit en de kwaliteit van hedendaagse Franstalige romans te laten zien en voor een breed Nederlands leespubliek onder de aandacht te brengen.

De shortlist bestond uit:

Marie Darrieussecq : Il faut beaucoup aimer les hommes Prix Medicis 
Pierre Lemaître :  Au revoir la-haut  Prix Goncourt
Christophe Ono-dit-Bio :  Plonger  Prix Académie française 


———————————————————————-
Voor meer informatie: Danielle Bourgois : danielle.bourgois@institutfrancais.nl – Tel. 020-5319535.
Institut français des Pays-Bas / Maison Descartes – Vijzelgracht 2A – 1017 HR Amsterdam

Margot Dijkgraaf speurt…naar de waarde van kunst in hedendaagse literatuur (1) Pristina van Toine Heijmans

/in /door
Op vrijdag 20 juni j.l. interviewde ik de Nederlandse journalist en schrijver Toine Heijmans in het Atelier néerlandais in Parijs. Op het podium ook zijn Franse uitgeefster Dominique Bourgois, directeur van Editions Dominique Bourgois, een bekend uitgevershuis met een grote reputatie op het gebied van vertaalde literatuur. Zijn boek Op zee/En mer, uitstekend vertaald door Danielle Losman, kreeg de belangrijke prix Medicis Etranger, waarna er 15.000 Franse exemplaren van werden verkocht. Ook de Nederlandse versie kreeg een impuls. Het ritme van zijn zinnen, vertelde Heijmans, was hem ingegeven door het korte klotsen van de golven tegen zijn boot, het was dat geluid, dat ritme dat hij in zijn boek wilde weergeven. Zijn boot, die niet ver buiten Amsterdam ligt, gebruikt hij ook als dé plek om te schrijven.



Ik las ook Pristina, zijn tweede roman, waarvan sommigen vinden dat het zo van zijn eerste boek verschilt dat het wel door een andere auteur geschreven lijkt te zijn. Toch zijn er gemeenschappelijke thema’s: eenzaamheid, eilandmentaliteit, buitenstaanderschap, de loner. Maar inderdaad, dit boek, over een ambtenaar die illegalen opspoort, heeft een grotere maatschappelijke betrokkenheid. De ambtenaar krijgt dit keer de taak een illegale vrouw uit te zetten, die zich in een kleine eilandgemeenschap heeft genesteld en daar een volwaardig bestaan heeft opgebouwd. Ze is eilandbewoonster geworden, geliefd door machtige mannen om haar heen.
Wat betekent het, in zo’n boek, als er over kunst wordt gesproken? De opsporingsambtenaar is de beste in zijn vak. Zijn succespercentage is 100%. Op wie hij ook wordt afgestuurd, hij slaagt erin iedereen netjes, zonder schandalen, geluidloos de grens over te krijgen. Soms neemt hij een envelop met geld mee. Het doet er niet toe, als de verantwoordelijke minister er maar geen last mee krijgt. Wat telt is diens ongeschonden reputatie.
Als beloning voor zijn goede werken, mag de opsporingsambtenaar meedoen aan een videoconferentie met de minister en zijn directe medewerkers. Natuurlijk schakelt de plichtsgetrouwe dienaar vroeg in, om op alles voorbereid te zijn. Hij ziet een lege kamer, een pc op een bureau (dat van de minister), geen foto’s, geen boekenkasten. Wel een schilderij: ‘abstract, blauw, overlopend in zwart, ongeïnspireerd, olieverf van de lopende band. Hij kent de ateliers in Beijing waar dit soort doeken gemaakt worden, ze weten daar precies hoe westerlingen hun moderne kunst graag willen hebben. Het kunstwerk valt weg tegen de monstrueuze flatscreentelevisie, die tegen de muur is gemonteerd en alle aandacht vraagt, ook al is hij uitgeschakeld. Het is merkwaardig, denkt Albert, om het centrum van de macht zo verlaten te zien, zo onpersoonlijk. Het heeft dezelfde leegheid als een motel, een plek die zijn eigen sporen wist.’
Het is een perfecte karakterisering van degene die in de kamer huist. Het schilderij geeft het karakter weer van degene die er achter het bureau zit: gevoelloos, leeg, zonder karakter. Het centrum van deze macht is loos, gebaseerd op de domme inzet van zijn ondergeschikten. Dit schilderij prikt door de illusie van macht heen. De kunst is nep. Net zo nep en onecht als deze machthebber. En: hoeveel macht zou hij nu eigenlijk echt hebben? Straks zit er immers weer iemand anders op zijn stoel.

Franse leestips: shortlist voor de prix Tulipe

/in /door
Shortlist voor de prix Tulipe 2014 bekend

De jury van de prix Tulipe, de prijs voor de beste Franse roman van vorig jaar, heeft drie romans gekozen voor de shortlist:

Il faut beaucoup aimer les hommes van Marie Darrieussecq
Schitterende roman over de onmogelijke liefde tussen een blanke vrouw en een zwarte man, die zich afspeelt tussen Hollywood en de bossen van Kameroen. Ongetwijfeld een van de beste romans van de Franse schrijfster tot nu toe.

 Au revoir là-haut van Pierre Lemaître
Indrukwekkende roman over de Eerste Wereldoorlog en de periode vlak daarna: de soldaten komen terug uit de gruwelijke loopgraven en proberen hun leven weer op te pakken. Ze zijn niet alleen alles kwijt maar voelen zich ook bedrogen en buitengesloten door de maatschappij. Een indringende roman over een land dat zijn doden herdenkt, maar zijn overlevende soldaten lijkt te vergeten.

Plonger van Christophe Ono-dit-Biot
Prachtige roman over het mysterie van een verloren liefde, weergegeven in de vorm van een lange brief van een vader aan zijn zoon – een meeslepend verhaal over de liefde en de betekenis van kunst in een mensenleven.
De jury bestond uit: Laurent Alberti (Directeur Institut français), Danielle Bourgois (Institut français), Margot Dijkgraaf (literatuurcriticus), Philip Freriks (journalist), Renée van Herwaarden (Athenaeum Boekhandel) en Fouad Laroui (schrijver).

De prix Tulipe is een prijs voor de beste Franstalige roman die door zeven grote literaire prijzen in Frankrijk is bekroond. De prijs heeft tot doel de diversiteit en de kwaliteit van hedendaagse Franstalige romans te laten zien en voor een breed Nederlands leespubliek onder de aandacht te brengen.
De gekozen Franstalige roman wordt in het Nederlands vertaald, en de auteur zal worden uitgenodigd naar Amsterdam te komen.
Op 30 juni zal de winnaar bekend worden gemaakt.

Leestips: shortlist Europese Literatuurprijs bekend

/in /door
Gisteren presenteerde ik in Academisch-Cultureel Centrum SPUI25 in Amsterdam de feestelijke avond waarop de shortlist van de Europese Literatuurprijs 2013 bekend werd gemaakt. Dat is de prijs voor beste Europese roman die vorig jaar in Nederlandse vertaling is verschenen. De prijs is in het leven geroepen door het Nederlands Letterenfonds, De Groene, Athenaeum Boekhandel en SPUI25 om de enorme diversiteit van de Europese literatuur te laten zien. Hoe divers die is bleek ook dit jaar weer uit de longlist van 20 titels, die reikte van romans vertaald uit heel uiteenlopende talen, van het Zweeds tot het Roemeens, van het Pools tot het IJslands. De prijs wordt mede mogelijk gemaakt door 15 onafhankelijke kwaliteitsboekhandelaren, die tevens de longlist samenstellen.



De prijs bestaat uit een geldbedrag van € 10.000 voor de schrijver en € 5000 voor de vertaler van het bekroonde boek en wordt mogelijk gemaakt door het LIRA fonds en het Nederlands Letterenfonds.
Bovendien organiseert het Letterenfonds een tournee van vertalers, de vertalersgelukstournee, waarbij vertalers het woord voeren over hun vak en over de boeken op de longlist.
Dit zijn de boeken op de shortlist:
De vluchtvan Jesus Carrasco vertaald door Arie van der Wal
De preek over de val van Rome van Jerome Ferrari vertaald door Jan Pieter van der Sterre en Reintje Ghoos
Fuck Americavan Edgar Hilsenrath vertaald door Elly Schippers
Bleke Nikovan Tomek Tryzna vertaald door Karol Lesman
Het Reisverbod  van Ismail Kadare vertaald door Roel Schuyt
De laudatio’s werden gehouden door Jerker Spits, Marja Pruis, Arjen van Veelen, Alex Drace-Francis en Margot Dijkgraaf.
Gisteren lanceerde het letterenfonds bovendien de spiksplinternieuwe website
www.europeseliteratuurprijs.nl.

In gesprek met Marie Desplechin, Assises du Roman, Lyon

/in /door

Op vrijdag 23 mei mocht ik een openbaar gesprek voeren met Marie Desplechin, auteur van boeken voor volwassenen, adolescenten én kinderen. Hier verscheen onder andere haar roman Sans moi/Zonder mij in Nederlandse vertaling. Het gesprek werd bepaald door prachtige beelden en citaten van grote, dode auteurs uit de onvolprezen archieven van de INA. De 14 gekozen fragmenten – een soort zomergastenformule – hielden bijna 600 bezoekers ademloos in hun ban. We zagen onder meer beelden van Françoise Sagan, Clara Malraux (zie foto hieronder, van Bertrand Godillère), Jean Cocteau, Gabriel Garcia Marquez, Régine Desforges et Miguel Angel Asturias. Steeds vroeg ik Desplechin te reageren op hun uitspraken, hun werk, waarop ze stralend reageerde, vol verhalen en vol humor.

Voor meer info: http://www.villagillet.net/portail/air/actualites/

Impressie van boekpresentatie Spiegelbeeld en schaduwspel. Het oeuvre van Hella S. Haasse

/in /door

Al diegenen die helaas niet meer aanwezig konden zijn bij mijn boekpresentatie op 20 mei j.l. in NRC café restaurant, kunnen toch een indruk krijgen van de avond:

https://www.youtube.com/watch?v=U0Zp8ua9Cq8

Spiegelbeeld en schaduwspel – Het oeuvre van Hella S. Haasse

/in /door

Vandaag verschijnt Spiegelbeeld en schaduwspel, mijn portret van het oeuvre van Hella S. Haasse.



Het oeuvre van Hella S. Haasse (1918-2011) is groots, omvangrijk en enorm gevarieerd. Vrijwel iedereen kent Oeroeg – maar wie las de essays van Haasse over de schrijvende vrouw? Welke relatie had Haasse tot Indië, waar ze geboren werd, en Frankrijk, waar ze tien jaar woonde? Wat bedoelde Haasse als ze het over haar ‘daimoon’ had? Waarom zijn de meeste huwelijken bij Haasse een mislukking? Wat hebben Haasses historische personages gemeen en waarom was de schrijfster zo gepassioneerd door het verleden? Wat betekende de verbeelding eigenlijk voor haar en wat onderzocht ze met haar schrijverschap?
Margot Dijkgraaf werd al jong gegrepen door Haasses werk. Ze maakte in 1989 kennis met de schrijfster en voerde de laatste tien jaar van Haasses leven zeer regelmatig gesprekken met haar. In Spiegelbeeld en schaduwspel bespreekt ze de belangrijkste thema’s uit het oeuvre en laat ze Haasse zelf aan het woord. Het boek is daarmee niet alleen een rijk geschakeerd overzicht van een monumentaal oeuvre, maar ook een persoonlijk portret van een van de grootste auteurs uit onze literatuur.
Margot Dijkgraaf is romanist en freelance literatuurcriticus voor nrcHandelsblad, directeur van de Boekmanstichting in Amsterdam en intendant bij de Nederlandse Ambassade in Parijs. Zij publiceerde eerder onder meer Franstalige literatuur van nu, De pen van Europa, Nooteboom en de anderen en verzorgde samen met Patricia de Groot Uitzicht en Inkijk, de twee delen essays en beschouwingen in het Verzameld werk van Hella S. Haasse.
‘Hella S. Haasse heeft een blijvende betekenis voor de Nederlandse literatuur; Margot Dijkgraaf laat zien waarom.’ Nelleke Noordervliet

‘Margot Dijkgraaf schreef het eerste boek over het werk van Hella S. Haasse dat een prachtig thematisch overzicht én een spannende inkijk biedt in “het geheim Haasse”.’ Joke J. Hermsen

Paul Scheffer versus Alain Finkielkraut over Europa en haar grenzen

/in /door

Op 6 mei j.l. organiseerde ik, in het kader van de intellectuele uitwisseling tussen Frankrijk en Nederland, de vierde avond in Parijs: Alain Finkielkraut en Paul Scheffer spraken over Europa, migratie en identiteit.
Voor een impressie:

https://www.youtube.com/watch?v=tmAlA6efRHU&feature=youtu.be


Frontières nationales et identités européennes. Rencontre entre Paul Scheffer et Alain Finkielkraut
Débat / le mardi 6 mai 2014 / 19h – 20h30
Maison de l’Europe de Paris / 35-37, rue des Franc-Bourgeois / 75004 Paris
« La place rapidement changeante de l’Europe dans le monde, quel impact aura-t-elle sur sa diversité ? Quel sera l’avenir des frontières internes de l’Europe si sa frontière externe se trouve sous une pression augmentant ? » Voilà quelques questions que Paul Scheffer pose dans son essai récent sur La vitalité cachée de l’Europe.
Paul Scheffer, essayiste et professeur à l’Université de Tilburg (Pays-Bas), est l’un des plus grands spécialistes néerlandais quant à la question de l’immigration, du multiculturalisme et de l’identité. Son essai sur Le drame multiculturel (2000) ainsi que son livre La terre d’accueil, publié en 2007, ont suscité un vif débat aux Pays-Bas.
Scheffer rencontrera un intellectuel français qui, à travers son œuvre, s’est intéressé à des thèmes similaires: le philosophe et écrivain Alain Finkielkraut, qui vient d’être élu à l’Académie française. Son dernier essai, L’identité malheureuse, (Stock, 2013) tente de comprendre et de formuler une réponse à « la crise du vivre-ensemble » en France et en Europe.

À l’approche des élections européennes, les deux écrivains débattront sur les grandes questions de l’Europe d’aujourd’hui. Françoise Crouïgneau, vice-présidente de l’AJEF (Association des Journalistes Economiques et Financiers) », animera le débat, qui sera suivi d’un verre de l’amitié. Cette soirée, se déroulant en langue française, commencera à 19h, à la Maison de l’Europe de Paris. Elle est organisée par Margot Dijkgraaf, responsable des débats auprès de l’ambassade des Pays-Bas en France.
/in /door

Nacht van de Europese LiteratuurMeer licht. Negen Europese schrijvers over Goethes laatste woorden

wo 14 mei 2014 – 20u30
In de Brakke Grond
Beroemde laatste woorden
‘Mehr Licht’ zijn de beroemde laatste woorden van Goethe. Met dit citaat in het achterhoofd schreven negen schrijvers uit negen landen een verhaal, een essay of een ander stuk proza. Zij gaan in gesprek o.l.v. Margot Dijkgraaf (SPUI25, NRC) en Jeroen van Kan (VPRO). De teksten worden muzikaal en theatraal bewerkt door Bas van Rijnsoever en kompanen. De voertaal van deze avond is Engels.

Met: Peter Terrin, Annette Pehnt, Ayse Kulin, Jaroslav Rudis, Manon Uphoff, János Bodnár, Fabrice Humbert, Ricardo Menéndez Salmón en Antoine Wauters. De teksten zijn gepubliceerd door Uitgeverij Cossee. Op vertoon van je pas van het Cultuurinstituut betaal je €6 aan de kassa / €4 online. 

Over de auteursDe Franse schrijver Fabrice Humbert is afgestudeerd in de letteren, agrégé en leraar aan het Frans-Duits lyceum bij Parijs. Hij heeft een aantal succesvolle romans geschreven:L’Origine de la violence, Prix Renaudot poche in 2010 (De oorsprong van het geweld) en La Fortune de Sila, Grand Prix RTL-Lire 2011, (Het lot van Sila) beide door Marianne Kaas vertaald en bij uitgeverij Atlas-Contact verschenen. Beide romans worden binnenkort verfilmd. Zijn laatste roman Avant la chute, is in 2012 verschenen.
De Duitse schrijver en literatuurwetenschapper Annette Pehnt woont en werkt in Freiburg. Ze debuteerde in 2001 met de roman Ich muss los, die bekroond werd met de Mara-Cassens-Preis voor het beste debuut van het jaar. Sindsdien heeft ze meerdere romans, verhalenbundels en kinderboeken gepubliceerd, die zowel door het publiek als de pers werden omarmd. In Nederland zijn drie romans verschenen: Eiland 34 (2006), Huis van de schildpadden (2008) en Als jij goud zegt, is het goud (2009). Annette Pehnt heeft diverse literaire prijzen ontvangen, waaronder de Solothurner Literaturpreis (2012) en de Hermann-Hesse-Literaturpreis (2012).
Antoine Wauters, geboren te Luik, studeerde wijsbegeerte. Hij werkt sinds een aantal jaren binnen het uitgeversbedrijf. Zijn boeken zijn in Frankrijk gepubliceerd bij Cheyne en Verdier. Hij werkt eveneens als filmscenarioschrijver en is sinds december 2013 redacteur van de ‘Collection Grise’ bij uitgeverij Cheyne.
Ayşe Kulin is één van de meest succesvolle en meest verkochte Turkse auteurs. In Istanbul studeerde ze af in de literatuurwetenschappen aan het American College voor meisjes. In haar verhalenbundels, biografieën en romans staat ze vooral bekend om haar boeiende verhalen over sociale en politiek controversiële onderwerpen. Gedurende de jaren tachtig werkte ze als tekstschrijver en verslaggever voor diverse kranten en tijdschriften. Daarnaast was ze scenarioschrijver, cineast en producent van films, televisieseries en reclames.
Janos Bodnár werd in Boedapest geboren. Hij heeft bij de Pedagogische Universiteit en de Academie voor journalistiek aldaar gestudeerd. Hij is journalist en schrijver – hij schrijft o.a. voor de literaire bijlage van het dagblad Népszava – en is ook al 25 jaar uitgever. Daarnaast, is hij 20 jaar foto-editor en art director bij verschillende tijdschriften.
Janos Bodnár heeft twee boeken geschreven over Andre Kertész; momenteel is hij bezig met een publicatie over het leven en het werk van beroemde Hongaarse fotografen.
Jaroslav Rudiš, geboren in Tsjechië schrijft romans, toneelstukken en scenario’s en is ook actief als muzikant. Hij studeerde germanistiek, geschiedenis en journalistiek in Liberec, Zürich en Berlijn. Van 2012 tot 2013 was hij gasthoogleraar aan de Humboldt Universiteit (Berlijn). Rudiš schrijft in het Tsjechisch en het Duits en leeft afwisselend in Tsjechië en Duitsland.
De Nederlandse Manon Uphoff heeft o.a. literatuurwetenschap in Utrecht gestudeerd. Manon Uphoff debuteerde in 1995 met de verhalenbundel Begeerte, die op de shortlist van de AKO Literatuurprijs terechtkwam. Daarop volgde drie romans
, drie verhalenbundels en twee novellen. De roman Gemis stond op de shortlist van de Libris Literatuurpijs. Voor de novelle De ochtend valt kreeg Uphoff de Opzij Literatuurprijs. in 2013 verscheen de verhalenbundel De zoetheid van geweld.

Peter Terrin is een Vlaams schrijver. Hij schreef twee verhalenbundels en vier romans. Zijn recentste roman Post mortem is zeer lovend ontvangen en is genomineerd voor de AKO Literatuurprijs 2012. Zijn vorige roman, De bewaker, haalde de longlist van de Gouden Uil en AKO Literatuurprijs, en de shortlist van de Libris Literatuurprijs 2010. Uiteindelijk won het boek de European Union Prize For Literature 201O. De vertaalrechten zijn verkocht aan vooraanstaande uitgevers in twaalf landen; het boek zal onder meer verschijnen in het Engels, Frans, Italiaans en Hebreeuws. De stijl van Terrin wordt vaak vergeleken met die van Kafka, Willem Frederik Hermans en Albert Camus.

De Spaanse Ricardo Menéndez Salmón werd geboren in Gijón en studeerde filosofie aan de Universiteit van Oviedo. Hij schrijft voor de kranten ABC, El Confidencial en La Nueva España, en de tijdschriften El Mercurio, Quimera en Tiempo. Naast een reisboek, Asturias para Vera (Imagine, 2010), heeft hij twee verhalenbundels geschreven: Los caballos azules (Trea, 2005) en Gritar (Lengua de Trapo, 2007). Bovendien heeft hij de volgende romans op zijn naam staan: La filosofía en invierno (KRK, 1999 y 2007), Panóptico (KRK, 2001), Los arrebatados (Trea, 2003), La noche feroz (KRK, 2006; Seix Barral, 2011), Trilogía del mal —bestaande uit La ofensa (Seix Barral, 2007), Derrumbe (Seix Barral, 2008) en El corrector (Seix Barral, 2009)—, La luz es más antigua que el amor (Seix Barral, 2010), Medusa (Seix Barral, 2012)en Niños en el tiempo (Seix Barral, 2014).
De voertaal van deze avond is Engels / Georganiseerd door EUNIC en mede mogelijk gemakt door de vertegenwoordiging van de Europese Commissie in Nederland / Fotocaroussel: Antonie Wauters, Jaroslav Rudis, Peter Terrin en Ricardo Menéndez Salmón
Reserveren: http://www.brakkegrond.nl/programma/1389/Nacht_van_de_Europese_Literatuur/Meer_licht_Negen_Europese_schrijvers_over_Goethes_laatste_woorden/

Bovary21 – Emma Bovary aan het begin van de 21e eeuw

/in /door
Essay, blog, reflectie op de consumptiemaatschappij, hilarische dialoog met een verre fictieve voorouder – dat alles is Bovary21, een  bizarre roman van Georges Lewi, verschenen bij de onbekende uitgeverij François Bourin.  Het boek speelt met tijd en plaats, gooit allerlei vocabulaires door elkaar, ontregelt en boeit. De vertelster is Emma7, de zevende nakomeling van Emma Bovary, die, als bekend, in Flauberts boek zelfmoord pleegde door arsenicum te nemen. Nummer één tot en met zes – allemaal zijn ze op hun 27e om het leven gekomen. Ze horen tot de fameuze club van 27, met Kurt Cobain, Jimi Hendrix en Jim Morrison. Emma7 is zich ervan bewust dat haar eenzelfde lot beschoren zou kunnen zijn. In een groot deel van het boek richt ze zich in de jij-vorm tot haar oermoeder, ze kent iedere zin uit Madame Bovary en refereert er in haar tekst voortdurend aan. Alle zinnen uit de roman echoën na in dit boek.


Bovarysme – in onze tijd geldt het als een fenomeen dat bij jonge mensen wordt geconstateerd, een gevoel van onbehagen, ontevredenheid, het idee niet te voldoen aan de hoge verwachtingen die men van zichzelf heeft, onvrede over het idee dat men niet op zijn merites wordt geschat. Het kind is opgevoed als prinsje, hij wordt geprezen, er wordt naar hem geluisterd, autoriteit is uit den boze. Dan komt de kennismaking met de maatschappij hard aan.
Emma7 is een kind van haar tijd: ze is een kei in marketing, is ideeënrijk en beheerst alle verkooptechnieken tot in de puntjes. Als stagiaire bij Gody (een wereldwijde fabrikant van blikjes te zoete frisdrank), zet ze in opdracht van haar baas Charles een nieuwe ‘duurzame’ verkooplijn uit, waarmee de blikjes een zogenaamd groen imago zullen krijgen. Er is uiteraard niets duurzaams, laat staan iets groens aan het produkt – het gaat om de winst, de verkoop, de marge. Langzamerhand komt Emma7 terug van haar gewetenloze marketingtechnieken. Ze doet ervan verslag ophaar wereldwijd gelezen blog en neemt zo het voortouw in een proces van bewustwording van haar generatie.
In die blogs karakteriseert ze haar tijdgenoten, ‘les nouveaux Bovary’, geboren rond 1990, groot geworden met wikipedia en google, zonder enig historisch besef, onzeker en zoekend naar houvast. En toch – wat is er nu écht voor nieuws onder de zon? Haar Charles lijkt precies op de Charles van haar verre voorouder, en ook de charmante Rodolphe is niets veranderd. Emma7 mag dan duizenden vrienden hebben op facebook en honderdduizenden volgers op twitter – veel gelukkiger is ze niet. Bovary21 is geestig én verontrustend, hilarisch én to the point.

George Lewi, Bovary21, Editions François Bourin.